อยากทำได้(ยังไงดีครับ)

[โชค]

พี่ๆครับผมชื่อ โชค  ผมมี่จุดมุงหมายจะเข้าคณะแพทย์ศาสตร์จฬาตั้งแต่ ม.4 แต่เพื่อนๆและคุณครูบอกว่าผมไม่หน้าจะทำได้เพระเป็นเด็กต่างจังหวัดสู่เด็กกรุงไมได้ แต่ผมไม่คิดอย่างนั้นผมมีความพยายามมากเลยพูดว่า "เราจะต้องทำให้ได้" เพื่อวันข้องหน้า ผมเละอยากขอคำแนะนำจากพี่ๆ ว่าผมจะต้องทำอะไรให้มากกว่านี้หรือปร่าว  ผมชอบหมอมากไม่ได้ว่าตามกระแสแต่ผมมีจิตใจจะช่วยเหลือผู้อื่นจริงๆ ช่วยให้คำแนะนำผมที ฝันของผมจะได้เป็นจริง

[vichy]

พี่ไม่คิดว่าการเป็นเด็กต่างจังหวัดจะไม่สามารถเข้ากรุงได้นะ เพราะเพื่อนพี่ที่นั่งเรียนข้างๆ กันหลายคนก็เป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งนั้น พี่เองก็ไม่ได้เกิดที่กรุงเทพ

หากน้องมีความพยายามและความตั้งใจจริงๆ พี่มั่นใจว่าน้องต้องทำได้แน่นอนครับ

ยิ่งถ้าน้องมีความหนักแน่นตั้งแต่มอสี่แล้วนี่ หากขยันและเสมอต้นเสมอปลายนะ น้องสามารถมาเป็นนิสิตที่นี่ได้แน่ครับ

แต่ความพยายามของน้องต้องพยายามถูกทางด้วยนะ พยายามศึกษาวิธีสอบเข้าที่เปลี่ยนแปลงไปอยู่ทุกๆ ปี พยายามฝึกหาโจทย์มาทำ

ลองคิดดูเล่นๆ นะ หากน้องทำได้ขึ้นมา อีก 3 ปี น้องก็จะมาเป็นนิสิตแพทย์จุฬาฯ

และตอนนั้นพี่ก็จบพอดี ฮ่าๆๆๆ

[เด็กต่างจังหวัด]

อยากรู้ว่า   การเรียนแพทย์จำกัดน้ำหนักไมคะว่าจะต้องไม่เกินเท่ารัยบาง

แล้วเด็กต่างจังหวัดจะสู้เด็กในเมืองได้หรอคะ

เพราะเคยมีคนมาบอกว่าเด็กต่างจังหวัดส่วนน้อยมากที่จะได้เข้ามาเลยแพทย์อะ

 

[vichy]

อยากรู้ว่า   การเรียนแพทย์จำกัดน้ำหนักไมคะว่าจะต้องไม่เกินเท่ารัยบาง

แล้วเด็กต่างจังหวัดจะสู้เด็กในเมืองได้หรอคะ

เพราะเคยมีคนมาบอกว่าเด็กต่างจังหวัดส่วนน้อยมากที่จะได้เข้ามาเลยแพทย์อะ

 

เรื่องน่้ำหนักเนี่ย พี่ไม่รุ้นะว่าเค้ามีเกณฑ์หรือเปล่า แต่พี่ว่าไม่น่าเป็นปัญหาถ้ามันไม่กระทบต่อชีวิตประจำวันของน้องนะครับ

ส่วนเรื่องเด็กต่างจังหวัดจะสู้เด็กในกรุงได้มั้ย ตอบตรงๆ ว่าพอเข้ามาในรั่วเดียวกันแล้ว มันไม่มีคำว่าจังหวัดไหนหรอกนะ

การเรียนแพทย์ต้องอาศัยความอดทนในการทบทวนอ่านหนังสือ พวกที่เรียนอย่างเดียวแล้วเก็ทเลยแต่ไม่อ่านเองนี้ไม่มีหรอกครับ

สำหรับตอน มปลายพี่ออกจะคิดว่าเด็กต่างจังหวัดหลายคนมีความขัยนมากกว่าเด็กกรุงเทพอีกนา ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ดีมากๆ

อีกอย่างคือการเข้ามาศึกษาในคณะแพทย์ที่นี่มันมีหลายช่องทางนะน้อง ทั้งกสพท หรือทั้งทางโครงการแพทย์ชนบท

หากน้องสนใจลองอ่านกระทู้ปักหมุดดูนะ จะมีรายละเอียดเรื่องราวเหล่านี้อยู่ครับ

[Nutmed]

สู้ได้รึไม่พี่ก็ตอบไม่ได้นะ เพราะที่น้องเรียกเด็กกรุงๆ พี่เห็นหลายๆคนก็มาจากต่างจังหวัดทั้งนั้น

อยู่ที่น้องจะเข้ากรุงตั้งแต่ม.ต้น ม.ปลาย หรือมหาลัย^^

ที่สำคัญที่ต่างกันก็คือในกรุงเทพฯ น้องจะเจอเด็กเก่งเหมือนหรือกว่าน้องเยอะ ดังนั้นน้องก็จะไม่ประมาท

บางทีน้องต้องกำหนดเป้าหมายตัวเอง ว่าน้องต้องการเป็นอะไร

เช่น น้องสอบได้ที่1ห้องแล้ว น้องอาจจะเก่งในสายตาเพื่อน แต่ทั่วประเทศมีตั้งกี่ห้อง มีตั้งกี่โรงเรียน

ดังนั้นที่หนึ่งห้องมันก็อาจไม่พอสำหรับสอบเข้าแพทย์


วิธีง่ายๆก็คือทำข้อสอบเก่าแล้วเทียบคะแนนเป็น%ดูว่าถึงคณะที่ต้องการรึยัง

เช่นแพทย์จุฬา คะแนนต่ำสุด65% ถ้าน้องเป็นที่หนึ่งห้องแล้ว แต่ทำได้50%ก็คือน้องยังไม่เก่งพอ ถ้าได้ถึงก็แปลว่าน้องไม่แพ้เด็กกรุงอย่างที่น้องว่า

[jesson]

แค่น้องมีใจอยากจะเป็นคุณหมอน้องก็มีชัยไปกว่าครึ่งและ ที่เหลืออยู่ที่การกระทำนะครับว่าน้องเต็มที่เเล้วหรือยัง พูดตามตรงพี่ยังไม่เห็นความแตกต่างของเด็กต่างจังหวัดกับกรุงเทพเลย สิ่งที่ทำให้คนอื่มมองว่าเด็กต่างจังหวัดสู้เด็กเมืองกรุงฯไม่ได้ก็อาจจะเป็นเพราะเด็กกรุงฯเจอสิ่งแวดล้อมที่กดดันและเเข่งขันมากกว่าเด็กต่างจังหวัดมั้งครับ นั่นเลยเป็นเเรผลักดันให้เด็กกรุงเทพขยัน ดังนั้นถ้าน้องขยันพี่ก็ยังไม่เห็นข้อต่างที่ทำให้น้องด้อยกว่าเด็กกรุงเทพเลย สู้ๆนาครับ พี่เป็นกำลังใจช่วย

[lจ้าxญิงทoผ้า]

เข้ามายกมือว่าเป็นเด็กต่างจังหวัด
แล้วพี่ไม่ใช่คนที่เก่งเป็นลำดับต้นๆของโรงเรียนซะด้วยสิ  พี่ยังหลงเข้ามาที่นี่ได้เลย 
เรื่องน้ำหนัก  พี่ว่าไม่จำกัดนะ

[Tiploidy]

ที่ว่า "เพื่อนและคุณครูว่าผมไม่น่าเข้าได้"
อย่าไปฟัง เพราะเขาเองก็ยังไม่เคยลองสอบ

บางทีน้องต้องกำหนดเป้าหมายตัวเอง ว่าน้องต้องการเป็นอะไร

เช่น น้องสอบได้ที่1ห้องแล้ว น้องอาจจะเก่งในสายตาเพื่อน แต่ทั่วประเทศมีตั้งกี่ห้อง มีตั้งกี่โรงเรียน

ดังนั้นที่หนึ่งห้องมันก็อาจไม่พอสำหรับสอบเข้าแพทย์


วิธีง่ายๆก็คือทำข้อสอบเก่าแล้วเทียบคะแนนเป็น%ดูว่าถึงคณะที่ต้องการรึยัง

เช่นแพทย์จุฬา คะแนนต่ำสุด65% ถ้าน้องเป็นที่หนึ่งห้องแล้ว แต่ทำได้50%ก็คือน้องยังไม่เก่งพอ ถ้าได้ถึงก็แปลว่าน้องไม่แพ้เด็กกรุงอย่างที่น้องว่า

อันนี้ตรงประเด็นที่สุดค่ะ ตัวบ่งชี้ว่าเราจะติดหรือไม่ ไม่ใช่ลำดับที่ในโรงเรียน หรือการเป็นเด็กกรุงเด็กต่างจังหวัด แต่เป็นคะแนนของจริง

ลองเอาข้อสอบเก่าๆมาลองทำดู (ตอนนี้เลย ตั้งแต่ที่ยังอ่านหนังสือไม่จบนี่แหละ จะได้รู้จุดอ่อนจุดแข็งเราว่าขาดตรงไหนบ้าง) แล้วเทียบกับสถิติในปีนั้นๆ

ฝากไว้อีกข้อค่ะ อย่าดูถูกตัวเอง ถึงเราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่เราก็มีสมอง สองมือ และหัวใจ เหมือนกัน