อ่านกระทู้ล่างๆแล้วคิดหนัก
เครียดจังเลยยยยย T____T
พี่หมอ+อาจารย์หมอเคยหัวเราะเสียงดังฮ่าฮ่าฮ่าแบบว่าชีวิตนี้ไม่มีเรื่องเครียดอะไรแล้วมั้ยคะ ?
หรือว่าอาชีพหมอทำให้หมอเครียดไปหมด
เคยมั้ยคะ แบบว่า ถึงจะดูหรือทำอะไรตลกๆ ที่เราขำหัวเราะได้ แต่กลับรู้สึกว่านั่นไม่ใช่ความรู้สึกจริงๆ
พ่อหนูเป็นหมอค่ะ
เครียดมากกกกกก
โดยเฉพาะเวลาที่ที่บ้านมีโทรศัพท์เข้ามาตอนดึกๆๆๆว่าคนไข้เป็นงู้นงี้โคดดดดดเครียดดดดดค่ะ (ขออภัยถ้าหยาบ)
พี่ๆแพทย์จุฬาฯเขามีความสุขมั้ยน้า
ทำไมตอนเด็กทุกคนสามารถหัวเราะเสียงกังวาน สดใส แต่พอโตแล้วสกิลแบบนี้หายไป
พี่ๆว่าที่หมอคะ ทำยังไงให้สามารถหัวเราะแบบเด็กๆได้อีกครั้ง หรือกลับไปสนุกสนานแบบเด็กได้
ไม่ใช่หนีความจริงนะคะ แต่ชีวิตตอนนี้เครียดมากๆเลย T_T พี่ก็ติดหมอไปแล้วปีนี้ เราก็ต้องเดินตามรอย T_T
อยากหัวเราะแบบนั้นได้อีกครั้ง รู้สึกไม่ค่อยจะมีความสุขเลย ไม่ได้หัวเราะมาจากก้นบึ้งมานานแล้ว ทำยังไงดีคะ ??