Docchula Community

[ถึงจะฟังดูไร้สาระ...แต่ช่วยตอบหน่อยเถอะค่ะ] พี่ๆแพทย์จุฬาฯเขามีความสุขมั้ยนะ

AFSer49

 :-X

อ่านกระทู้ล่างๆแล้วคิดหนัก

เครียดจังเลยยยยย  T____T

พี่หมอ+อาจารย์หมอเคยหัวเราะเสียงดังฮ่าฮ่าฮ่าแบบว่าชีวิตนี้ไม่มีเรื่องเครียดอะไรแล้วมั้ยคะ ?   ;D

หรือว่าอาชีพหมอทำให้หมอเครียดไปหมด    :'(

เคยมั้ยคะ แบบว่า  ถึงจะดูหรือทำอะไรตลกๆ ที่เราขำหัวเราะได้  แต่กลับรู้สึกว่านั่นไม่ใช่ความรู้สึกจริงๆ

พ่อหนูเป็นหมอค่ะ

เครียดมากกกกกก 

โดยเฉพาะเวลาที่ที่บ้านมีโทรศัพท์เข้ามาตอนดึกๆๆๆว่าคนไข้เป็นงู้นงี้โคดดดดดเครียดดดดดค่ะ  (ขออภัยถ้าหยาบ)

พี่ๆแพทย์จุฬาฯเขามีความสุขมั้ยน้า   ;)


ทำไมตอนเด็กทุกคนสามารถหัวเราะเสียงกังวาน สดใส    แต่พอโตแล้วสกิลแบบนี้หายไป    :'(

พี่ๆว่าที่หมอคะ  ทำยังไงให้สามารถหัวเราะแบบเด็กๆได้อีกครั้ง  หรือกลับไปสนุกสนานแบบเด็กได้

ไม่ใช่หนีความจริงนะคะ   แต่ชีวิตตอนนี้เครียดมากๆเลย  T_T     พี่ก็ติดหมอไปแล้วปีนี้   เราก็ต้องเดินตามรอย   T_T

อยากหัวเราะแบบนั้นได้อีกครั้ง    รู้สึกไม่ค่อยจะมีความสุขเลย  ไม่ได้หัวเราะมาจากก้นบึ้งมานานแล้ว    ทำยังไงดีคะ  ??

 :-*

Offline pholpipat

  • *
  • 571
  • 293
    ;) ;)    คนเราจะมีความสุขได้ ก็ต่อเมื่อได้ทำในสิ่งที่ตนเองชอบ  ::) ::)

Offline [ Radianz ]

  • *
  • 1926
  • 28
  • -อุงกะห์!-
มันอาจจะมีช่วงเวลาที่หัวเราะฮ่าๆๆมีความสุขจากใจระหว่างเวลาเครียดก็ได้นะ  ;Dสุขไม่สุขเราว่าขึ้นอยู่กับแต่ละคนมากกว่าแหละ โตขึ้นโลกที่เห็นมันก็มากขึ้น โหดร้ายขึ้น จะสุขแบบเด็กๆที่ไร้เดียงสาก็คงไม่ไหวใช่มั้ย แต่มันก็มีสิ่งดีๆอยู่ในทุกอย่างอยู่แล้วถ้าเรามองเห็นมันได้ โดยเฉพาะถ้าชอบอะไรสักอย่างแล้วเต็มใจที่จะทำมันน่ะ

(โอ๊ยร่ายยาวเหยียดไม่ค่อยจะมีสาระเลยเรา รู้สึกเหมือนกำลังเพ้อ~ :D)
คิดการสิ่งใด ขอให้ตั้งมั่น หากไม่เช่นนั้น ภิณฑ์พังวอดวาย วางแผนเล่นเกม ปรีดิ์เปรมสมหมาย จงเร่งผ่อนคลาย ดังที่ตั้งใจ
...มัวแต่ร้อยกรอง ร่ำร้องกลบท สุดท้ายจักอด เล่นดังฝันใฝ่ หนึ่งวรรคงดงาม ปราณามตั้งไว้ เวลานั้นใช้ หลายสิบนาที ;w;

Offline Relativity

  • *
  • 274
  • 16
  • - Publicity is a whore -
โดยความคิดเห็นส่วนตัว คิดว่ามันเกิดจาก ยิ่งเราโตขึ้นเท่าไหร่ เรารับรู้โลกมากขึ้นเท่าไหร่ เราก็ถูกปนเปื้อนมากขึ้นเท่านั้น


ถูกปนเปื้อนด้วยอะไรต่อมิอะไรมากมาย จนเรารู้สึกเคยชินว่า สิ่งต่างๆ ที่เป็นอยู่ก็ปกติดีอยู่แล้ว อันเป็นเหตุทำให้เราค่อยๆ


เปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือถูกเปลี่ยนแปลง จนออกห่างจากสภาพการเป็นทารกน้อยผู้บริสุทธ์ผุดผ่อง ผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึก


และความคิดเห็นของตนเอง เพราะฉะนั้นก็คงยากที่จะทำให้เรามีความรู้สึกว่าเรากำลังเป็นเด็กน้อยอีกครั้งหนึ่งอย่างสมบูรณ์แบบ


อันที่จริงแล้ว ถ้ากล่าวตามสภาพความเป็นจริงที่คนทั่วไปรู้สึกกัน คนเราก็ต้องมีสุขบ้างทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป
จะมีใครที่มีแต่ความสุขข์ล้วนๆ หรือ ความทุกข์ล้วนๆ สุขบ้างทุกข์บ้าง เป็นธรรมดาของชีวิต มันก็น่าจะเหมาะสมดีอยู่แล้วนะ    :)
"If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves."
----- Winston Churchill

Offline Nosferatu

  • *
  • 377
  • 6
สุขๆดิบๆค่ะ ; )

ตอนนี้กะยังสามารถเฮฮาได้บ้างตามอัตภาพนะคะ
แต่ในอนาคตก็ยังไม่รู้

ก็คงมีเครียดบ้างอะไรบ้างแหละ
แต่ก็หวังว่าจะยังคงมีเรื่องที่ทำให้มีความสุขในชีวิตอ่ะนะ

การรู้ว่าคนอื่นเค้ามีความสุขมั้ย มันจะมีผลต่อความสุขของคุณยังไงเหรอ ???

เค้ามีหรือไม่มีก็ไม่ได้แปลว่า คุณมาเรียนแล้วจะมีหรือไม่มีตามนี่ครับ

อย่ามัวห่วงความสุขเลย
เพราะยิ่งอยากสุขมาก ยิ่งจะทุกข์มาก

Offline Ice§waN

  • จากข้างบน ทุกสิ่งคือสิ่งเดียวกัน
  • *****
  • 672
  • 8
  • ขอบเขตของความรัก ?
    • My Space
สนับสนุนความเห็นอ.ภุชงค์ครับ

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกที่จะเก่ง จะฉลาดไม่ได้ (พยายามก็ได้ แต่ก็ไม่มีอะไรบอกว่าจะสำเร็จ)

แต่เลือกที่จะสุขหรือจะทุกข์ได้ หรือจะเฉยๆก็ได้

ทุกอย่างอยู่ที่ใจครับ ... นักโทษที่อยู่ในคุก ก็ยังสามารถเข้่าใจชีวิต และมีความสุขสงบได้