อยู่จุฬาฯปี 3อายุเพิ่ง 19 เเต่เบื่อชีวิตมาก อยากมาหาจิตเเพทย์ที่รพ.จุฬาฯ

[Relativity]

docchula ควรจะมีช่องให้กด like ได้ซักที
อ่านบางเม้นแล้ว คันไม้คันมือมากครับ 

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยครับ   

[HoLMe]

กด like +100 ครับอาจารย์ 

[นิสิตนนทรี]

เราว่านะ นายอยู่จุฬาก็ถือว่าเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจเเล้วนะ เราจะสู้เพื่อเข้าให้ได้ เราอะพอเครียจหรือกังวลนะเราจะฟังธรรม(ของท่านว.) เพราะถ้าเรามีสติ เราก็จะเกิดปัญญาเเล้ว อะเเล้วที่สำคัญ จงคิดดี ทำดี พูดดี คบคนดีเท่านี้เเหละพอ

[WK]

การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ คือ รักษาbalance ระหว่างความฝัน (fantasy) และความเป็นจริง (reality) ได้
outcomeที่วัดว่า จัดการได้ลงตัวเพียงใด คือ ความสุข
ความสุขไม่ใช่ ความสนุกคึกคัก ไม่ใช่ความสะใจ
แต่เป็นความสุขภายในตนเอง ที่เกิดจากความรัก ยอมรับและภูมิใจในสิ่งที่ตัวเอง "เป็น"
 

กด like มั่งคับ
กะลังเครียดๆกะสอบ อ่านแล้วคิดได้เลย

[-:•:- 騎馬王丸 -:•:-]

รู้สึกเหมือนตัวเองอ่ะ 

[son]

มาหาพระเจ้าช่วยได้
เพราะพระองค์บอกว่า "บรรดาผู้ที่เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเราแล้วเราจะทำให้ท่านหายเหนื่อยและเป็นสุข
เพราะเราใจสุภาพและอ่อนน้อม และท่านทั้งหลายจะได้พัก เพราะภาระของเราก็เบา"

[Ext00]

ไฟหมด...ท้อแท้
-ทุกอย่างต้องมี แรงผลักดัน แรงกระตุ้น..
-ต้องเปลี่ยน แปลง สิ่งที่จำเจ
ทางออก>>หาอะไรใหม่ คิดใหม่ ทำใหม่..
 ลองบวช ชี พรามณ์ ดู บ้างจะดี..
-ปัญหามีไว้แก้...

[แค่คนทำงาน]

เบื่อ นะ กับ ชีวิตเดิมๆๆ เพื่อนร่วมงานเดิมๆๆปัญหาเดิมๆๆ  ทำไม? ต้อง รอแค่แก้ปัญหา ทำไม? ไม่ป้องกันปัญหาไม่ให้เกิด
 

[กรกมล เจริญวัฒนาบุญ]

บางครั้งพี่ทำอะไรที่จำเจมากๆ บ่อย ๆ ซ้ำๆก็เป็นเกิดอาการเหมือนน้องค่ะ พี่เป็นอารแบบนี้ช่วงทำงานค่ะ เพราะพี่อายุเลยช่วงวัยรุ่นแล้ว จึงเจอเรื่องจำเจมากกว่าเด็กอายุยังน้อยเหมือนหนู บางครั้งรู้สึกเบื่อ จนเกิดความเหงามาก และอยากอยู่คนเดียว พี่ไม่ได้ไปปรึกษาแพทย์ แต่พี่คิดว่าน่าจะเป็นโรคจิตตก คือจิตใจมันรับความรู้สึกอะไรสักอย่างบ่อย ๆ จนเบื่อทุกอย่าง พี่ขอแนะนำให้ไปทำวิปัสสนา กรรมฐาน ที่วัดป่าที่ใดที่หนึ่งดูค่ะ จะดีขึ้นมาก เพราะพี่ไปมาแล้ว รู้สึกดีขึ้นมาเลย และมีความเข้าใจตัวเองและสิ่งรอบข้างมากขึ้นเลยค่ะ

แต่ถ้าให้พี่แนะนำลองไปที่วัดถ้ำตอง จอมทอง ดูค่ะอยู่กับธรรมะและธรรมชาติและตัวตนของเราที่เป็นจิตใจข้างในที่เป็นปัญหาจริง ๆ ค่ะ แล้วจะเกิดปัญญาในการรับกับการต้องอยู่ในปัจจุบันไม่ว่าจะอารมณ์หรือสถานการณ์ใดๆ ค่ะ พี่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ในเดือนนี้ที่หนูมีปัญหา พี่ก็มีปัญหาเช่นกัน และที่สุดพี่ก็ตัดสินใจไปบวชค่ะ ก็ดีขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ

[เบ็น]

น้องครับ พี่ก็จบจุฬา นะ ไปตึกจุลเลยน้อง ชั้น สาม ถามหาพี่บล แกจะดุ แต่ใจดี จะมีอาจารย์หมอมารักษาทุกวันครับ ระดับอาจารย์เลย ศ นพ ก็มีนะครับ ไปดูแล้วจะดีขึ้น พี่แนะนำ หมด ภุชงค์ นะ เก่ง รับฟัง นิสัยดี

[ASF]

ผมก็เป็นเหมือนกันนะ พออยู่ มหาลัยปี 2 ก็เริ่มมีความรู้สึกเฉยๆ กับสิ่งต่างๆ เมื่อก่อนผมเป็นคนอ่อนไหวง่าย เห็นอกเห็นใจคนอื่น สงสาร ใครลำบากก็เข้าไปช่วยเหลือ แต่ตอนนี้ผมเริ่มสังเกตุตัวเอง มาปีกว่าละ เหมือนทุกๆวันของผม มันไม่มีอะไรเลย ผมแทบจำหน้าใครต่อใครไม่ได้ แม้แต่พ่อแม่ของผมเอง ความรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ทั้งๆที่มีคนอยู่รอบตัวเต็มไปหมด ไม่มีอะไรสนองความเบื่อหน่าย ไม่ว่า อาหาร ดูหนัง ฟังเพลง อื่นๆ ผมเหมือนเบื่อทุกๆวันที่เป็นตัวเอง เบื่อกับการที่ต้องดิ้นรน เบื่อสังคม เบื่อสิ่งต่างๆรอบตัว ปกติผมเป็นคนออกสังคม กินเหล้า+เที่ยว แต่ตอนนี้ผมแทบไม่อยากก้าวออกจากห้อง ไม่อยากเจอใคร ไม่ชอบที่คนมากๆ แม้แต่ญาติ หรือคนสนิด เสียชีวิต ผมกลับมองเป็นแค่เรื่องเฉยๆ ไม่มีความรู้สึก เพื่อนผมก็สั่งเกตุเห็นว่าผมดูแปลกๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยทำอะไร วันๆก็แค่ยิ้ม ผมกลัว กลัวว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันจะเป็นอย่างไร อีกอย่างตอนผมเริ่มเป็นแฟนก็เริ่มเอาแต่ใจ จนทำให้ผมเฉยเมย และเข้าก็ทิ้งผมไป แต่ผมไม่รุสึกเศร้า หรือรู้สึกเสียใจแม้แต่น้อย แบบนี้มันอาการหนักมากไหม ปกติผมไม่เคยเป็นเลยนะ ไม่ได้เป็นคนเพื้อฝันด้วย แต่เหมือนผมจะคิดได้ว่าผมเกิดมาทำไม อยู่ไปเพื่ออะไร เหมือนผมไม่มีจุดยืนในชีวิต  

[ดา]

ตอนนี้น้องคนนี้เป็นอย่างไรบ้างค่ะ

[Lamon]

เราเองก็เป็น   ทำไงดี  เราเองไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร  จากที่เคยเป็นคนสดใส ร่าเริง  เป็นคนเฮฮา แล้วก็รักตัวเองอ่ะถือว่ามากกกกๆ    รักทุกคน เราไม่มีคนที่เราไม่ชอบเลย  แบบไม่เคยรู้สึกไม่ดีกะใครแต่พอมาวันหนึ่งเราเจอเหตุการณ์ที่แบบว่าแย่มากๆๆๆ  (ขอไม่บอกละกัล)  แบบมันทำลายจิตใจอ่  แล้วก็แบบ เราพุดยากมากอ่ะ  เราเคยเป็นคนที่มีความฝันนะ แบบว่าอยากจะทำให้ครอบครัว หรือคนที่เรารักมีความสุขอ่ะ  ดดยการทำในสิ่งที่เรารัก แล้วก็ไม่เดือดร้อนใคร  พอมาวันหนึ่งเรามีโอกาสได้ทำมีันอ่  แล้วเราก็ทำไม่สำเร็จ แบบว่าช่วงนั้นเราแบบก็ยังมีความหวังมีแรงบันดาลใจ กก็พยามยามทำต่อไป    ๆๆๆๆ  ต่อไป  จนแบบมันเหนื่อยมากกก  เป็นช่วงที่เหน่ื่อยมากๆๆๆๆ   เหนื่อยกายเราไม่เคยกลัวเลยยย  เหนื่อยแค่ไหนก็ได้  แต่สิ่งที่เราทำมันไม่มีใครเห็นเราก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาเห็น หรือชื่นชมเราหรอกนะ  แต่มันเหนื่อยบางครั้งก็ไม่มีใครอ่ เข้าใจเราเลยย  คำปลอบใจบางครั้งมันก็จำเป็นใช่มั๊ยย ในเวลาที่เราอ่อนแอ  เพราะแต่ก่อนเราเป็นคนเฮฮาและร่าเริ่งไง  เวลาเราเป็นอะไรก็จะไม่มีใครรุ้ หรือแบบรู้ก็คิดว่าเราคงหายเองได้  ก็จริง   แต่ตอนนี้ ไม่รุ้เหมือนกัลอ่ะ  จากเป็นคนที่คอยให้คำปรึกษาคนอื่นเป็นที่พึงของคนอื่นได้ มีความรับผิดชอบ  ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากกๆลเย   ต้องเป็นฝ่ายขอความช่วยเหลือ  มันไม่มีใครรับฟังเราเลยอ่ะ เราแบบว่ารู้สึกแบบเกือยบจะแย่อ่ะ  อยากจะร้องไห้  แต่เราก้อายเพื่อนอ่ะก็ไม่เคยเข้าใจ เราไม่มีเพื่อนดีดี แต่ก็ไม่ได้ว่าใครไมดี แต่เราไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจสามารถให้เล่าเรื่องให้ฟังได้  ตอนนี้เราเองก็สับสนมากๆๆกับตัวเอง  ไม่อยากทำให้ใครรู้สึกเป็นห่วงเราเลยย  บางครั้งเราก็เสียใจนะ  เห็นใจแม่เรามากอ่ะ แม่เราทำงานเหนื่อยมาก   เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็ไม่เล่าให้แม่ฟังหรอก เพราะว่าท่านเหนื่อยจากงานแล้วเราไม่อยากให้ต้องมาห่วงเรา  แต่เราจะทำไงดีเราอึดอัดมามากเลยย   ถ้าเป็นเหมือนในหนังนะ เราคงออกไปตะโกนแแล้ววว แต่ความจริงมันทำไม่ได้  เราอ่ะ กำลังสับสนมากกอ่ะ  เราหยุดเรียนมาหลายวันแล้ววว  แม่เองก็เริ่มไม่สบายใจอ่ะ   เราเองผิดหวังๆๆๆๆๆๆๆๆมากกๆๆๆๆๆๆๆๆกับตัวเอง  แต่ก่อนไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นคนแบบนี้ คิดอะไรแย่ๆแบบนี้ได้   ไม่เคยคิดดอยากทำให้แม่ต้องเสียใจเลยนะ เพระาเรารู้ว่ามันไม่ดี  แต่ไม่รู้ว่าช่วงหลังเราเป็นไร  เรามีแต่เรื่องไม่สบายใจ ไม่อยากจะทำอะไรเลย ควาฝันที่เราเคยอยากทำ เคยคิดทำนู้นทำนี่วันนี้มันไม่อะไรเหลืออยู่เลยย  ความฝันของคนเราน่ะใหญ่มากใช่มั๊ยย และยิ่งความฝันใหญ่เท่าไร เวลาเราผิดหวัง ความฝันพัง  คิดว่าจะเสียใจใหย่แค่ไหน รู้สึกแย่เพียงใด แย่จริงๆๆๆมากกกๆๆๆๆๆ    เรารักมากมันเหมือนชีวิตของเราเลยล่ะ ความฝันอันนั้น เราทำมันแต่มันเป็นเพียงสิ่งที่คนอื่นมองว่าไร้สาระ เป็นอะไรที่เล่นๆ เป็นเรื่องเพ้อเจ้อ  แต่เราไม่เข้าใจมันไม่ได้เพ้อเจ้อ คนเรามีสิ่งที่คิดที่หวังได้ใช่มั๊ยยยยล่ะ คนพวกนั้น เขาไม่มีความรัก ไม่มีความฝันรึไง  แล้วทำไมจะต้องมาทำลายความฝันคนอื่น ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้นะ   เราเองอ่ะ ก้เป็นเพียงแค่เด้กๆก็ต้องเติบโตใช่มั๊ยไปเป็นผุ้ใหญ่ที่ดี  แต่ดูผุ้ใหญ่นี้ดิ ทำไมมาทำลายยยยเด็ก ทำลายความฝัน กันอ่ะ  ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องผิดเลย มันไม่เดือดร้อนใครนี่นา แล้วมันก็ไม่ใช่สิ่งผิด ไม่เดือดร้อนใคร เพียงเพราะเขาไม่ชอบรึไง  แต่ชีววิตมันเป็นของเราใชมั๊ยทำไมอ่ะ ต้องให้เขามากำหนด เราไม่ได้ติงต๊องอะไร เราแค่คิดไม่ดหมือนคนอื่น ตัวเราก็ต้องเป็นตัวเราใช่มั๊ยยยยอ่ะ    ต้องไปทำตามที่เขาบอกทุกอย่างแล้วไง ชีววิตมันของเราใช่มั๊ย สุดท้ายมันจะยังไงอ่ะ สับสนว้าวุ่นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ   แล้ล้วไงเขาคน เราก็คนนะ มีหัวใจ มีความรู้สึก เขาสั่งนู้เราก็ต้องทำงั้นเร๊อออ  แล้วถ้าเขาสั่งให้เราทำอะไรเราก็ต้องทำรึไง เราเป็นคนคิดนอกกรอบ ไม่ชอบอะไรจำเจอ  แต่มันถือว่าซวยรึเปล่าที่มาบังเิกในที่ๆเขาตีกรอบให้ เราเป็นไรของเราวะเนี้ยยยยยยยย  เราจะไม่มีสิทธิ์รคึไง ในตัวของเรา

[minni]

เคยท้อแท้กับปัญหาในชีวิต แบบคิดไม่ตก จิตตกบ้างมั๊ย. แล้วหาทางออกกันยังไง หลายครั้งรู้สึกกดดันกับชีวิตมาก จากการคาดหวังหลายๆคน อยากให้เราได้แบบนั้น อยากให้เราเป็นแบบนี้ เรารู้สึกแคร์กับความเป็นห่วงการคาดหวังของคนรอบข้าง มันกดดันตัวเองมาก บ้างครั้งท้อแท้ไม่อยากยืนต่อ รู้สึกไร้ค่า บ้างมั๊ย. ทำยังไงถึงให้มันผ่านความรู้สึกเหล่านี้ไปได้ บางครั้งอยากหนีไปบวชด้วยซำ้ไป ไปพักจิตพักใจเอาแรง แต่ก็ไปไม่ได้อยู่ดี ติดที่ใจเป็นห่วงเด็ก ไปหาหมอจิตฯ จะดีขึ้นมั็ยกับเวลาที่เราวังวนอยู่ในความคิดด้านนี้ หลายครั้งนึกภาพตัวเองฆ่าตัวตาย บางครั้งเสิร์ทหาวิธีตาย แต่เราก็พยายามดึงตัวเองกลับมาให้มีสติ  ไม่รู้ว่าเราเข้าขั้นเครียดมาก จนน่าจะพบหมอหรือเปล่า ใครเคยพบหมอจิตบ้างคะ มันดีขึ้นมั๊ยคะ

[pipe64]

แนะนำให้ลองไปพบจิตแพทย์ดูนะครับ
น่าจะมีทางออกดีๆ ให้

ทางการแพทย์ ผู้ป่วยจะมาด้วยไม่สบายทางกาย หรือทางจิต ก็ไม่ได้แบ่งชนชั้นครับ
ไม่ต้องเป็นบ้าถึงค่อยไปหาจิตแพทย์
เรื่องเครียด ปัญหาปรับตัวไม่ได้ ก็ไปพบได้ครับ