Docchula Community
Docchula Public Board => แนะนำการศึกษาต่อคณะแพทย์จุฬาฯ => Topic started by: Sing on May 12, 2010, 07:53:42 pm
-
จิงๆคือไม่ได้อยากเป็นหมอมากเท่าไหร่? เพราะว่าเป็นคนขี้กลัวสุดๆ ???
แต่ว่า พ่อกับแม่อยากให้เป็นมากๆ
ก็เลยต้องเป็นให้ได้
อยากรู้ว่าแบบนี้พอจะเรียนรอดมั้ยอะค้าา ? :-* :-* :-*
-
กลัวอะไรหละครับ
พ่อกับแม่อยากให้เป็น ไม่ว่าจะมากน้อยแค่ไหน ไม่ใช่ตัวบอกว่าน้องจะเป็นหมอได้ไหม แค่อย่างเดียว
ปัจจัยใหญ่สุดๆ คือความคิดของน้อง
ถ้าน้องอยากเป็นหมอมากๆ หนักเอาเบาสู้ รู้ว่าเป็นหมอต้องเจออะไรบ้าง และมีความสุขที่ได้ทำ
ถ้าพ่อแม่อยากให้เป็นก็แฮปปี้
ถ้าพ่อแม่ไม่สนับสนุนก็คงลำบากหน่อย
ความสุขของน้องในการเป็นหมออาจจะลดลง เพราะน้องไม่มีความสุขกับการขัดใจพ่อแม่
ถ้าพ่อแม่อยากให้เป็นหมอ แล้วน้องเฉยๆ
สอบติดมาได้แบบโชคดี เรียนๆไปแล้วชอบขึ้นมา ก็โชคดีมีความสุขไป
ถ้าเรียนๆไปแล้วมันไม่ใช่ ก็คงไม่สุข
แต่ถ้าความสุขเหนื่อสิ่งอื่นใดของน้องคือการทำตามที่พอ่แม่คาดหวัง ทำให้พ่อแม่เป็นสุข ก็คงสุขอยู่ในระดับนึง
เรื่องความกลัว ต้องถามว่ากลัวอะไร
กลัวผี กลัวศพ นานๆไปจะชิน และดีขึ้นเอง คือเข้าใจว่ามันก็เป็นเช่นนั้น และหันมากลัวคนเป็นๆที่เป็นพิษภัยมากกว่าผีและศพ
ถ้ากลัวทำได้ไม่ดี กลัวคนไข้ไม่หาย กลัวเป็นหมอที่ไม่ดี เป็นความกลัวที่ดี(ถ้าผลักดันพฤติกรรมดีๆ) และเป็นความกลัวที่มีใน นสพ และหมอหลายๆคน
ถ้ากลัวไม่รวย ก็คงจะบอกได้ว่า เป็นหมอไม่อดตาย แต่จะรวย จะเหนื่อยหรือไม่ แล้วแต่เลือกทางเดิน
ก็เลือกเอาตามความสุขอยู่ดีว่า ความสุขอยู่ที่เงิน หรืองาน หรือการพักผ่อน หรือครอบครัว ฯลฯ
-
จะเรียนรอดไหม ดูไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่นักเพราะ เท่าที่เห็นทุกคนที่สอบเข้ามาเรียนได้แล้วมีความขยันและรับผิดชอบก็เรียนจบกันทั้งนั้น เรื่องที่สำคัญกว่าคือ เราต้องคิดว่าเราจะมีความสุข หรือจะทนกับสิ่งที่ต้องทำไปตลอดเวลา 30 กว่าปีได้ไหม
การเรียนตามพ่อแม่ไม่ใช่เหตุผลที่ดีนัก การเลือกนี้เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของเรา ชีวิตทั้งชีวิตที่เหลือของเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยการตัดสินใจครั้งเดียว
เราควรกำหนดชีวิตของตัวเราเอง ไม่ว่าจะทำอะไร ที่สำคัญคืออย่าทำให้ในอนาคตตัวเองต้องเสียใจกับสิ่งที่เราตัดสินใจในวันนี้ คิดให้ดีๆครับ