Docchula Community
Docchula Public Board => แนะนำการศึกษาต่อคณะแพทย์จุฬาฯ => Topic started by: MUUUUU on August 21, 2009, 08:02:19 pm
-
คือว่า หนูกลัวแบบพวกเลือด กับแผลสดๆอ่ะค่ะ วันนั้นที่ไปดูผ่ากบ แบบตอนที่พี่แทงให้มันสลบ หนูสงสารมันมากลยค่ะ กลัวมันเจ็บอะ แต่พอเวลาผ่าออกมาแล้วหนูไม่กลัวนะคะ กลัวแต่ตอนที่พี่เค้าแทงมันอยู่หน่ะ พี่ๆที่เรียนทนกันได้ไงคะ หรือว่ามันจาชินไปเอง แล้วแบบเวลาพี่หมอผ่าตัดคนไข้อะ พี่มือสั่นกลัวกันมั้ยคะ
ช่วยตอบทีนะคะ ขอร้อง ง หนูยังไม่แน่ใจตัวเองเลยค่ะ
-
พี่อยู่ปีสอง ยังไม่ได้ดูคนไข้จริง แต่ก็เรียนกับอาจารย์ใหญ่ไปบ้างแล้ว
ก่อนที่พี่จะมาเรียน ก็กลัวค่ะ ทั้งผีทั้งการฆ่าสัตว์
ตอนนี้ ก็ยังไม่ได้ผ่ากบ ได้ดูแต่วิดีโอ
พี่มองว่า
เมื่อน้องจำเป็นต้องทำ น้องก็จะเอาใจใส่กับการพยายามเข้าใจสิ่งๆนั้น และใจก็จะไม่วอกแวกไปคิดอะไรที่ทำให้ใจแป้วอีก
ถ้าน้องอยากเรียนหมอนะ พี่ก็คิดว่า น้องเรียนได้ ไม่ว่าจะเคยกลัวอะไรมาก่อนก็ตาม (เอ...แต่ไอตัวเล็กๆที่มันกลัวเลือดมันก็ยังกลัวต่อไปแฮะ :P)
-
"วันนั้นที่ไปดูผ่ากบ แบบตอนที่พี่แทงให้มันสลบ หนูสงสารมันมากลยค่ะ กลัวมันเจ็บอะ แต่พอเวลาผ่าออกมาแล้วหนูไม่กลัวนะคะ"
แสดงว่า
มีความสงสารเมตตา ไม่อยากเห็นความเจ็บปวดของสรรพสัตว์
นี่เป็นสิ่งดีครับ
แต่จำเป็นทำก็ต้องทำ เพื่อการเรียนรู้ด้วยประสบการณ์ตรง
-
เพื่อนพี่ก็กลัวเลือด กลัวผี กลัวนั่นนี่
นานๆไป การเรียน ก็จะทำให้เราเคยชิน และสามารถทำได้
ความกลัว ไม่มีอิทธิพลต่อการเรียนมากเท่า ความเกลียด หรอกครับ
-
พี่ก็สงสารมันเหมือนกันค่ะ เวลาดูวีดีโอ เค้าจะพูดประมาณ "ทำลายศูนย์ประสาทรับความเจ็บปวดเพื่อให้มันไม่ทรมาน" แต่พี่ดูแล้วได้แต่คิด ว่ามันไม่เจ็บปวดตรงไหนหว่า :-X
แต่ทุกอย่างก็เพื่อการเรียนรู้ค่ะ จะรอไปลองไปเห็นของจริงตอนขึ้นวอร์ดเจอคนไข้ก็ยังไงอยู่
อีกอย่าง การได้เห็นสิ่งที่ปฏิบัติจริง ได้ผลกว่านั่งอ่านจากกระดาษมาก ๆ มันทำให้เราเห็นภาพเลย
เพราะงั้นเรียนหมออะไรที่เขาให้เราทำจริงได้เขาจะให้ทำ อะไรที่มันออกแนวฆาตกรรมหมู่ไปหน่อย อย่างเอาสัตว์มาทดลองเนี่ย เขาก็จะเลี่ยงไป เพราะ(ในความเห็นพี่)ทำค่อนข้างยากและละเอียดอ่อนมาก เส้นประสาทติ้วเดียว พลาดไปก็ไม่เห็นผล สัตว์จะตายฟรีเอาง่าย ๆ แต่ทำไม่ได้อย่างน้อยให้ "ดู" ของจริงก็ยังดี มันจะติดตราตรึงสมองมากกว่า
-
ก่อนเข้าคณะนี้ พี่เคยผ่ากบ เคยดูวีดีโอผ่าตัด ฯลฯ พี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองกลัวเลือด
พอขึ้นปี 3 ต้องทำแล็บเจาะเลือดกันเอง พี่หน้ามืด จะเป็นลมตั้งหลายที
พอปี 4 เห็นคนไข้โดนเจาะปอด มีเลือดออกบ้าง --> พี่เป็นลมไปเลย :P
สรุปแล้วก็คือ พี่กลัวเลือดน่ะเอง เหอๆ ตอนที่รู้ตัวว่ากลัวเลือด แรกๆก็เครียดมาก ไปปรึกษาอาจารย์ อาจารย์ก็ให้เทคนิคในการทำให้หายกลัวตั้งหลายวิธี
เช่นหายใจเข้าลึกๆ อะไรประมาณนี้ ท้ายสุด พอเห็นบ่อยๆ พี่ก็ชินไปเองอ่ะค่ะ อาจจะมีหน้ามืด หวิวๆเป็นบางครั้ง แต่ก็พอทนไหว และตอนนี้ก็มีความสุขกับการเรียน
พี่ว่าถ้าน้องมีความตั้งใจ อยากเรียนหมอจริงๆ ปัญหาเรื่องกลัวเลือดมันแก้ไขได้ ไม่น่าจะเป็นอุปสรรคอะไรมาก
-
ความเคยชินครับน้อง . .
ตอนพี่อยู่ปีหนึ่ง พี่ยังไม่กล้ามองแผล 1-2 เซนที่นิ้วเลยน้อง
จำได้ว่าตอนนั้นเห็นหมอจะเย็บ ยังจะเป็นลมอยู่เลย
เรียนๆไป
เดี๋ยวนี้ ลงมือเย็บแผลเอง ทำแผลเหวอะกว่าหลายเท่ายังเฉยๆเลยครับ
-
เพิ่งอยู่ปี1 ครับ
เป็นเหมือนกันครับ
ตอนอยู่ ม.3 เคยผ่ากบ ผ่าหนู แมลงสาป ไส้เดือน ตอนเข้าค่ายชีวะฯในมหาวิทยาลัย
ใช้กรรไกรตัดหนังท้อง
ผ่าแล้วเห็นอวัยวะภายในเต้นตุบๆ
ตอนนั้นเลิกคิดเป็นหมอในทันที สงสารสัตว์...
แต่หลายปีต่อมา ก็มาเข้าเรียนคณะแพทย์ต่อ...
คงไม่เป็นไรมั้ง
;D
-
เรากลัวขยะแขยงมากกว่ามั้งแบบนั้นอ่ะ ไอ้เราก็ใช่ย่อย เป็นเหมือนกัน แต่เลือดอ่ะไม่เกี่ยง
-
คนกลัวเลือดในคณะนี้ก็มีพอสมควรเลยนะคะ
แต่ว่าสักพักมันก็จะ "ชิน"
ตอนที่พี่ทำแลปเจาะเลือดมีเพื่อนเป็นลมด้วย ต่อพอครั้งต่อมาก็เจาะได้อย่างปกติ(เพื่อนๆรอบข้างช่วยดูกันเต็มที่ว่าจะล้มไปอีกรึเปล่า)
เพราะชินแล้วนั่นเอง
แต่สำหรับการผ่าตัดนั้นพี่ม่ายรู้
เพราะพี่ยังเรียนไม่ถึงนั่นเอง