โอ้ น้องขยันมากมายอ้ะ
พี่ว่าแค่น้องไม่ปล่อยให้มีวิชาไหนที่ไม่เข้าใจก็พอแล้ว ประมาณว่า วิชาไหนที่รู้สึกว่าไม่รู้เรื่องก็ค่อยไปเรียนพิเศษอะไรเงียะ
เพราะพี่เคยเรียนมันทุกอย่างตอนม.สี่เทอมหนึ่ง เหนื่อยมากมาย ตั้งแต่ม.สี่เทอมสองเลยหยุดหมดเลย ก็เรียนของโรงเรียนไป
วิชาที่น่าเรียนก็เป็นพวกวิชาใช้ความเข้าใจทั้งหลาย เช่นเลข ฟิสิกส์ แต่ก็แล้วแต่น้องด้วยอะนะ ถ้าน้องเก่งอยุ่แล้ว จะไปเสียเวลาเรียนทำไม
ส่วนวิชาท่องๆ ชื่อมันก็บอกว่าท่อง ไม่เห็นต้องไปเรียนเลย (พี่คิดงี้นะ) เรียนไม่เรียนก็ท่องเหมือนกันอยู่ดี วิชาท่องนี่ง่ายเลย ก็เปิดพวกข้อสอบเก่าดู
ดูว่าเค้าเน้นไรบ้าง ก็ท่องไอ้ที่เน้นๆก่อน แล้วก็เรียงลำดับความสำคัญ ถ้าจำเพิ่มได้ก็จำเรียงลำดับลงมา
อะไรที่ไร้สาระก็อย่าไปจำมัน(อะไรที่เราคิดว่าถ้าออกก็บ้าแล้ว ปรามาณนั้น ซึ่งจะรู้ได้ว่าเขาควรจะออกอะไร ก็คือการอ่านจุดประสงค์เน้อ)
วิชาท่องๆ ก็ให้เก็บเล็กผสมน้อยมาเรื่อยๆ ไม่ต้องเครียด แต่ก็อย่าปล่อย ไม่งั้นจะตายตอนใกล้ๆสอบได้
ตอนม.6 อาจจาเรียนคอร์สเอนท์ไปตามเรื่อง ก็ไม่ต้องตามลงทุกวิชาก็ได้ เพราะจะเป็นการเสียเวลาถ้าเราต้องไปเรียนวิชาถนัดซ้ำอีก
โดยรวม ปรามาณว่าพยายามรักษาเกรดอะจ่ะ วิชาไหนที่เกรดหรือคะแนนร่วงก็ให้พึงสังวรว่า เราเริ่มไม่รู้เรื่องแล้วนะ แล้วก็ใส่ใจจุดนั้นมากขึ้น
ไม่ต้องเครียดมากเน้อ แล้วชีวิตม.ปลายก็จะมีความสุขเอง
ปล. แนะนำให้ดูข้อสอบแต่เนิ่นๆ(ช่วงม.6 ตอนที่จะเริ่มอ่านสอบจริงๆจังๆแล้วน่ะ)ว่าแนวโน้มเขาออกอะไรบ้าง จะได้ไม่หลงทางมาก เพราะเป้าหมายของน้องคือสอบติดใช่ม้า พี่ว่าการกาข้อสอบให้ถูก บางครั้งมันไม่ได้หมายความว่าเราต้องรู้รอบครอบจักรวาลหรอกนะ แค่รู้ตรงที่เค้าจะออก พี่ว่าก็ effective จะแย่และ