เวลามีน้องๆมาถามแนวๆนี้ พี่ก็จะตอบเหมือนกันทุกคนเลยค่ะ
คือ... ตามความเห็นของพี่นะ แต่ละคน ควรรู้จุดดีจุดด้อยของตัวเอง
เรื่องการเรียนพิเศษเอย อ่านหนังสือเอย ว่าจะจัดตารางยังไงดี?
เรื่องพวกนี้ เป็นเรื่องเฉพาะตัว วิธีของคนอื่นก็อาจจะดีเฉพาะต่อคนคนนั้น อาจจะใช้กับเราไม่ได้ก็ได้นะคะ
เพราะฉะนั้น น้องลองหาเวลามานั่งคิด นั่งร่างแผนการอ่านหนังสือของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องเหมือนใครก็ได้
ลองมั่นใจในแบบแผนของตัวเองดู... จากนั้น ถ้ายังไม่ค่อยมั่นใจ ก็ลองเอาแผนที่วาดไว้คร่าวๆนั้น ไปให้รุ่นพี่/อาจารย์ หรือใครก็ได้ที่เรานับถือดู
ว่า... คิดว่าอย่างนี้โอเคมั้ย .... อะไรประมาณเนี้ย
สำหรับคำถามของน้องนะคะ ..
คือหนูเป็นคนชอบเรียนพิเศษ (แต่เรียนแล้วก็ทำด้วยนะคะ) จัดตารางเรียนไว้ แล้วเรียนจนถึง เมษา ปีหน้าเลยอ่ะค่ะ เห็นคนส่วนใหญ่บอกว่า ควรจะเรียนให้จบตั้งแต่ม.5 เทอม 2 เลย แต่หนูเรียนจบตอนเกือบจะขึ้นม.6 จะเป็นอะไรไหมคะ
เรียนจบเร็วจบช้า มันก็มีค่าเท่ากันแหละค่ะ ต่างกันนิดหน่อยตรงที่ เรียนจบเร็ว จะลืมเร็วกว่าก็เท่านั้นแหละ ~ฮา
... พี่ว่านะ ที่สำคัญที่สุดน่าจะเป็น... "น้องพร้อมมั้ย ทั้งเนื้อหาและความเข้าใจ ในวันสอบน่ะ!" มากกว่านะ...
ตัวพี่นะ... เรื่องบางเรื่อง พี่ยังเพิ่งมาเริ่มอ่านตอน 1 สัปดาห์ก่อนสอบ (อย่าเอาเยี่ยงอย่าง)... แต่มันก็ช่วยให้จำได้แม่นดีนะ 55+
กลับกัน ไอ้เรื่องที่อ่านตอนมีนา-เมษา... ดันลืมเกลี้ยง -*- พอจะนึกภาพออกใช่ไหม? ว่าควรอ่านอย่างไร? ทวนอย่างไร?

เรื่องเรียนพิเศษที่ไหนก็เหมือนกัน... น้องเคยเรียนเลขมากี่ที่ล่ะ? หรือไม่เคยเรียนเลย?
ตัวพี่ พี่เคยเรียนมาสองที่ แล้วก็รู้ว่าตัวเองเหมาะกับที่ที่หนึ่งมากกว่า ก็เลยเลือกเรียนที่นั้น...
มันไม่มีที่ไหนไปกว่าที่ไหนหรอกนะคะ อยู่ที่ว่า ที่ไหนเหมาะสมกับเรามากกว่า...
(แต่คอร์สเอนท์พี่ไม่ได้เรียนหรอก.. มานั่งอ่านเอง ทำความเข้าใจใหม่ และทำโจทย์เอง ก็มีค่าเท่ากันแหละ... เอาเวลาเรียนคอร์สเอนท์เลขมานั่งอ่านชีวะพี่เต้นดีกว่า อิอิ)
สุดท้าย ภาษาอังกฤษ.. วิชานี้สำคัญนะ ไม่ว่าก่อนสอบหรือหลังสอบ... โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเรียนแพทย์ TEXTBOOK ต่างๆที่น้องจะได้อ่าน เดี๋ยวก็จะเจอแต่ภาษาอังกฤษ ... สไลด์ที่อาจารย์สอน ส่วนใหญ่ก็ภาษาอังกฤษ ฯลฯ แล้วน้องคิดว่า จะมีผลมากมั้ยคะ?

น้องบอกว่าน้องไม่ถนัด... แล้วน้องชอบรึเปล่าคะ? เคยมีใจรักในภาษาอังกฤษบ้างหรือยัง?
แต่เดิมพี่ก็เกลียดนะ วิชานี้ แต่ตอนขึ้นม.6 พี่ได้ไปเรียนภาษาอังกฤษอยู่ที่หนึ่ง มันก็ไม่ได้ช่วยเรื่องวิชาการมากเท่าไรหรอก
แต่ที่ช่วยมากก็คือ... มันทำให้พี่รักภาษาอังกฤษมาก รู้สึกว่า การเรียนวิชานี้ ไม่ได้ทรมานอย่างที่คิด
มันทำให้พี่รู้สึกสนุกที่ได้เรียน โดยเฉพาะการฟัง-พูด

ประเด็นก็คือ... พี่อยากให้น้องสร้างใจรักภาษาอังกฤษขึ้นมาก่อน.. พอรักแล้ว (มีฉันทะ) วิริยะ จิตตะ วิมังสา ก็จะตามมาเอง
สุดท้ายก็.. สู้ๆค่ะ ^^